Buddy *30 juni 2013 – †10 september 2025
Onze vriendelijke, lieve, eigenwijze grote vriend is niet meer bij ons. Woensdag 10 september moesten we hem laten gaan. Hij had al een tijdje last van artrose, waartegen de medicijnen steeds slechter werkten. Ook kreeg hij een gezwel onder zijn voetzolen, waardoor het lopen steeds moeizamer ging, van langzaam naar nog langzamer. Door waarschijnlijk een hersenbloeding vorig jaar, waar hij gedeeltelijk goed van opknapte, bleef er een stuk dat op dementie leek. De hele tijd rondjes in de kamer draaien, tot je hem op de stoel hielp waar hij ging slapen. Ook ging hij in een hoekje staan, aan de verkeerde kant van de deur. Dag- en nachtritme draaide hij om en op het laatst wist hij de weg naar huis niet meer. En hij bleef maar afvallen, zonder aanwijsbare oorzaak, waardoor de dierenartsen ook voor een raadsel stonden. Omdat dit geen hondwaardig leven voor hem was, hebben wij besloten om hem te laten gaan, voordat hij nog verder afgleed. Een verdrietig besluit, genomen uit liefde voor hem.
Buddy werd bij Yvonne uit Venlo gedeeltelijk met de fles grootgebracht. Hij werd geboren op de dag dat onze vorige Beagle Benzi overleed. Hij was een onstuimige, ondeugende pup die zich snel bij ons op zijn gemak voelde. Alles wat eetbaar leek verdween in zijn mond. Hij heeft veel met ons ondernomen. Naar de kinderboerderij, op de rondvaartboot, de dierentuin, naar de hondenspeeldag in Heteren, mee in de trein en bus en auto, op weg naar de bergen of het bos; altijd was hij bij ons. Hij heeft genoten van talloze wandelingen en terrasjes. Hij vond het fijn om te zitten en alles rustig te observeren, overal waar we waren. Heerlijk veel geleerd, gespeeld met ons, lekker samen bezig zijn. En hij heeft verschillende keren zijn belevenissen gedeeld in de Beagle Bode, tot zijn eigen lekkere recepten toe. Een week geleden zijn we nog naar zijn favoriete wandelplekje geweest, om heel rustig te wandelen en te chillen. Buddy, je bent een geweldige kameraad voor ons geweest, bedankt daarvoor, we zullen je vreselijk gaan missen, maar weten ook dat het goed is zo.
Jos en Marjan Ariaans uit Malden